چه بسيار زنان و مردان مومني كه به وقت فقدان ماء معين (مهدي عليه السلام) متاسف تشنه و محزونند.

(ماءمعين) اشارت است به آيه ي شريفه ي:(قل ارايتم ان اصبح ماوكم غورا فمن ياتيكم بما معين)

بگو :مرا خبر دهيد كه اگر آب شما در زمين فرو رود پس كيست كه شما را آب ظاهر و روان آورد.

به گواهي امام صادق عليه السلام منظور از (ماء)در اين آيه حضرت مهدي عليه السلام است .بنابر اين تعبير آيه اين چنين است :بگو:مرا خبر دهيد كه اگر امامتان غايب شود پس كيست كه شما را امام ظاهر آورد و او همچون چشمه اي روان و جوشان حلال وحرام خدا وخبرهاي آسمان وزمين را به شما ارمغان كند.

حضرت عسكري به فرزندش مهدي عليه السلام فرمود:

بدان كه دلهاي مردمان طاعت پيشه و با اخلاص بسان پرندگاني كه به سوي آشيانه پر مي كشد مشتاقانه به سوي تو پر مي زنند.

كاش مي شد كه بيايي مولا

مهدي جان(عج)

وقتي كه برگهاي پاييزي انتظار در كوچه باغ عمر من ريزش آغاز

مي كند

تنها با يادونگاه مهربانت تپش اين قلبم كند مي شود.

وقتي كه از پنجره ي تنهايي خود به

جاده باريك غم مي نگرم تنها با ياد تو آرامم.

مهدي جان(عج)

صداي گريه ي ابرها براي تو بلند مي شودوسكوت جاده براي نفس آمدن توجاري است.

براي آمدنت حتي مردابها در ركود خود منتظرند.

نمي دانم اين چه كسي است كه با لحظه آميخته شده

در انتظار تو حتي عقربه ها زمان را گم كرده اند

چه هراسانند ثانيه ها

غبار آيينه تا آمدنت مي ماند و چهره ي رمز آلوده آرامشي در كعبه تنهايي نقاب كشيده مي ماند.

مهدي جان (عج)

چرا نمي آيي كه تكيه گاه خورشيد باشي

چرا نمي آيي كه نويد آمدنت كوه را دل گرم كند

نسيم هم حتي بي تو غنچه را نوازش نمي كند

آسمان بي تو دلگير است و زمان ناآرام

شيشه ي عمرمان در پس سنگهاي حادثه

پس اي پري دريايي روياهاي من

سري به ماهي هاي تنها بزن

كاش مي شد كه بيايي مولا

كاش مي شد كه بيايي وبگويي كه «غزل» گريه نكن

از پرستو تو بخواهي كه بماند اينجا

به فلك مژده ي پاكي بدهي

و بياموزي به قناري شعري كه در آن شادابي است

نه سكوت ونه غم

كاش مي شد كه بيايي مولا

بريده اي از روزنامه ي (جمهوري اسلامي)